Als 18-jarige stond ik zoals zovelen voor de opgave om over mijn carrière te beslissen. Waarin zou ik me de komende 3-5 jaar gaan verdiepen om er dan een 40-tal jaar rond te werken? Ik had toen een zeer duidelijk doel voor ogen, namelijk “Ik wil mensen helpen, het liefst jongeren.”, maar ik had er geen flauw benul van welk pad ik daarvoor diende te bewandelen.
Ik was een vrij goeie student met schijnbaar uiteenlopende interesses en hobby’s: wiskunde, aardrijkskunde, chemie, fysica, geschiedenis, biologie, talen (zolang het geen Frans was), filosofie, misdaadseries, games, lezen… Wat me vooral boeide was telkens het ontrafelen van de mysteries en puzzels in elk vakgebied. Maar in welke puzzel zou ik me voldoende kunnen vastbijten om zowel in mijn studies als later in mijn carrière geboeid te blijven? “Een luxeprobleem” noemde mijn klastitularis het in juni. Tja, hoe flatterend het ook bedoeld was, het hielp me niet verder.
Juli en augustus waren gevuld met een vakantiejob enerzijds en het grondig doorploeteren van alle doorheen het jaar verzamelde informatiefoldertjes anderzijds. Eerst vielen de “absoluut niet” richtingen af: het leger of de politie? Fysiek te intensief, alles met een beetje Frans in werd ritueel verbrand, computers? “Dat ga ik toch nooit kunnen”…
Uit een halve bananendoos misschiens, koos ik uiteindelijk voor Pedagogische Wetenschappen van de KULeuven. Met een centrale focus op het pedagogische, waren de vakken toch zeer gevarieerd: geschiedenis, biologie, statistiek, psychologie, filosofie… het passeerde allemaal de revue in die 5 jaar. En er waren veel keuzevakken waarbij ik de focus kon leggen op jongeren. Ideaal dus. Na het overtuigen van de ouders, gingen we in september snel snel inschrijven en een kot zoeken zodat ik het academiejaar nog tijdig kon beginnen.
Studeren ging met ups en downs, het ene vak was al wat interessanter of moeilijker dan het andere. Met een herexamen hier en daar fietste ik op zich relatief vlotjes door de richting. Ik ontdekte veel over mezelf: ik werk het beste als ik me wat afgezonderd kan focussen op één taak, zowel sociale als administratieve regels zijn niet mijn forté, problemen analyseren en (pedagogische) oplossingen bedenken dan weer wel.
Na het volbrengen van de master Pedagogische Wetenschappen, kon ik drie dingen concluderen:
Ik wilde meer hands-on mensen helpen.
Technologie is een fantastisch hulpmiddel als het (goed) wordt gebruikt. Helaas was dit in “mijn” sectoren, de zorg en het onderwijs, minder het geval.
Mijn leerhonger was nog niet gestild.
De vraag was natuurlijk wat ik met deze informatie aan moest vangen.
Samen met de huidige lichting 18-jarigen bezocht ik opnieuw scholen om mijn volgende richting te kiezen. Zou ik een master-na-master volgen om me meer te specialiseren? Zou ik omschakelen naar een richting waarbij ik mensen persoonlijker kan begeleiden zoals logopedie of ergotherapie?
Ik koos uiteindelijk voor een andere invalshoek: mijn interesse in computers had ik precies wat verwaarloosd en zekerder van mezelf dan ik 5 jaar geleden was, besloot ik de uitdaging aan te gaan om te leren programmeren. Ik koos uiteindelijk voor de richting MCT. De aandachtige lezer heeft misschien al door dat ik opnieuw voor een vrij brede richting koos. Ik kon anderhalf jaar proeven van verschillende aspecten binnen de informatica: van elektronica en IoT tot design of security. Ik specialiseerde me in web app development en mocht mezelf uiteindelijk een programmeur noemen.
Nu mijn schoolse carrière er op zit, is mijn honger naar kennis nog lang niet gestild. Gelukkig biedt het ondernemerschap en de visie van Goomyx mij de mogelijkheid om ook op de werkvloer continu mijn kennis te verrijken en bij te schaven. Dit varieert van het leren van compleet nieuwe technologieën tot het verkrijgen van dieper begrip in gekende materie. Het liefst delen we onze kennis in het team onderling onder de vorm van een lunch & learn waarin we onze research en opgedane kennis aan andere teamleden voorstellen. Daarnaast delen we onze kennis met elkaar door een knowledge database bij te houden zodat we er gelijk waar en wanneer beroep op kunnen doen.
De reis van een jonge, zoekende student naar een gepassioneerde IT-pedagoog heeft me geleerd dat de juiste combinatie van nieuwsgierigheid, doorzettingsvermogen en de wil om anderen te helpen, onmisbaar is. Bij Goomyx kan ik deze passie dagelijks inzetten en blijf ik mezelf uitdagen en ontwikkelen in zowel technologie als pedagogiek. Door continu kennis te delen en samen te werken met mijn team, creëren we een inspirerende en lerende omgeving. Deze dynamiek is wat mij drijft en motiveert om het beste uit mezelf en anderen te halen.